Obowiązek uśmierzenia cierpienia zwierzęcia jest uniwersalny, co oznacza, że w stosunku do każdego zwierzęcia lekarz powinien sprawić, by ono nie cierpiało. Nie wynika stąd jednak, że obowiązek ten należy pojmować w sposób bezwzględny (absolutny), nie zaś warunkowy (relatywny), zależny od zachodzenia pewnych szczegółowych okoliczności i przypadków. Nie ma bowiem ustawowego obowiązku po stronie lekarza weterynarii, aby świadczył bezpłatną pomoc zwierzętom. Przepis art. 25. ust. 4 ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt wprost wskazuje, że wynagrodzenie za usługi weterynaryjne ma charakter umowny. Jest to zgodne także z kodeksem etyki zawodowej.
Jak powinien zachować się pracodawca, którego pracownik zachorował na COVID-19? Czy może albo musi poinformować o tym resztę załogi czy jedynie sanepid? Czy na taką okoliczność powinien przygotować i wdrożyć specjalne procedury? Jak przepisy BHP mają się w takiej sytuacji do ochrony prywatności i danych osobowych zakażonego pracownika?
Praca w placówce weterynaryjnej wiąże się z ponadprzeciętnym poziomem zagrożeń zawodowych. Do dotychczasowych zagrożeń doszedł nowy czynnik biologiczny, jakim jest koronawirus SARS-Cov-2. Należy pamiętać, że ocena ryzyka pracowników zatrudnionych w placówce weterynaryjnej powinna być zaktualizowana w kontekście tego zagrożenia. Inspektorzy pracy rozpoczynają kontrole zmierzające do ustalenia, czy pracodawcy dokonali takiej aktualizacji oraz czy stosują właściwe środki profilaktyczne.
W sytuacji, gdy pracodawca powierza pracę zdalną w celu przeciwdziałania COVID-19, a praca wiąże się z wykonywaniem zadań przy użyciu komputera, może mieć wątpliwości, czy pracownikowi świadczącemu pracę w domu należy zorganizować komputerowe stanowisko pracy zgodnie z przepisami rozporządzenia sprawie bhp na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe.
Tajemnica lekarska lekarza weterynarii określona jest w art 28 Kodeksu etyki lekarza weterynarii. Zgodnie z treścią przepisu tajemnicą zawodową objęte jest wszystko, czego lekarz weterynarii dowiedział się w trakcie wykonywania czynności zawodowych.
Przypadki hejtu w Internecie to już zjawisko powszechne, co wynika głównie z faktu, że Internet jest głównym kanałem komunikacji. Sprzyja temu również fakt, że jest to przestrzeń anonimowa, jednak hejterom tylko wydaje się, że są bezkarni. Lekarz weterynarii, który trafi w Internecie na komentarz zawierający informacje nieprawdziwe, godzące w jego dobre imię, musi zdecydować, czy zadowoli go usunięcie danej treści z portalu, na którym się ukazała, czy będzie żądać zrekompensowania wyrządzonej mu krzywdy w sądzie.
Polityka cenowa jest najbardziej skutecznym narzędziem konkurowania. Firmy, które wdrożyły lepsze procesy i strategie ustalania cen, odnoszą większe zyski. Dumping w Polsce nie jest zgodny z prawem, podobnie jak w wielu innych krajach. Lekarz weterynarii, który decyduje się wprowadzić zaniżone ceny, powinien liczyć się z karami pieniężnymi.
Celem funkcjonowania Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej jest sprawowanie nadzoru i kontroli w dziedzinie zdrowia publicznego, epidemiologii oraz higieny. Aby skutecznie realizować swoje zadania, Inspekcja Weterynaryjna może m.in. przeprowadzać różnego rodzaju kontrole (graniczne, w handlu, działalności hodowcy, dostawcy i użytkownika itp.). Może również zlecać badania kontrolne zakażeń zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego.
Usługi telemedyczne umożliwiają diagnozę, leczenie, a także działania profilaktyczne i edukacyjne na odległość, tzn. bez bezpośredniego kontaktu z pacjentem czy w naszym przypadku czworonogiem i jego właścicielem. Wykorzystując w swojej praktyce taką formę usług, trzeba pamiętać nie tylko o zaletach, ale również o zagrożeniach. Dlatego warto zapoznać się z zaleceniami, które stanowią zbiór praktyk będących wskazówką przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Nie można jednak zapominać, że nie są one wiążącym sposobem postępowania.
Monitoring na stałe wrósł w panoramę gabinetów czy klinik weterynaryjnych. Obowiązujący w Polsce zakres formalnoprawnych podstaw instalowania i wykorzystywania monitoringu wizyjnego odnosi się jedynie do wybranych aspektów jego stosowania. Podstawy prawne do rejestracji obrazu (w niektórych przypadkach również dźwięku) posiadają służby odpowiedzialne za kwestie związane z szeroko rozumianym bezpieczeństwem lub porządkiem publicznym. Szczegółowe rozwiązania przewidziane są już także w przepisach Kodeksu pracy, ale tylko w odniesieniu do relacji pracodawca – pracownik, czyli bez możliwości wkraczania w sferę prywatności osób trzecich. Brak natomiast w tym zakresie uregulowań dotyczących innych podmiotów państwowych i prywatnych, w tym osób fizycznych. Sprawdźmy, gdzie można instalować kamery oraz po spełnieniu jakich warunków.
Akty prawne
Wzory dokumentów
e-booki
© Wiedza i Praktyka
/WiedzaiPraktyka
/wip